Het is een rare term, ‘Quality Time’, vind je niet? Net alsof er ook niet-Quality Time bestaat. Wat is de definitie van tijd die geen kwaliteit heeft? Is dat de tijd die je niet ‘productief’ bent? Bijvoorbeeld als je een beetje aan het lummelen bent, als je zit te zappen, in de rij staat voor een kassa of stil staat in de file. Is dat nutteloze, niet kwalitatieve tijd?
Ik weet wel dat Quality Time niet bedoeld is als tegenovergestelde van niet-Quality Time. Het is meer een goedmaker van het gebrek aan Quantity Time (de hoeveelheid tijd die je samen doorbrengt). Maar ook daar is iets vreemds mee. Ik probeer het uit te leggen.
We komen tijd te kort!
Naarstig op zoek naar evenwicht in werk en privé, willen we niet dat het een lijdt onder het ander. Het liefste zou je elke dag een half uur aan je kinderen willen besteden, lekker met ze spelen, kletsen, in bed stoppen. Met elke dag een half uur (zeg 3,5 uur per week) zou het voor je gevoel meer in balans zijn, maar dat komt er niet van.
We hebben het druk, we komen te laat thuis. In de waan van de dag wordt je aandacht geroofd door allerlei andere zaken. De tijd samen is kort en vluchtig, gevuld met praktische dingen. Het gevoel dat je te weinig tijd aan ze besteed knaagt wel aan je, maar ja, het is niet anders. Een situatie die je moeilijk kunt veranderen.
En dan is daar ineens de oplossing!
Je zet tijd apart om samen met je schatjes door te brengen en noemt het ‘Quality time’. Het ei van Columbus, want als je nou 3,5 uur in het weekend reserveert heb je net zoveel tijd met ze doorgebracht en word je ook niet afgeleid door werkzaken. Boel weer in balans!
Voor je gevoel zijn ze zelfs met een dagdeel Quality Time voordeliger af, want je gaat èn iets leuks doen èn je hebt volledige aandacht voor ze (als je dan ook echt even die telefoon uit laat). Dat krijg je in dat halve uurtje per dag niet voor elkaar. Quality Time lijkt een geschenk uit de hemel met ongestoorde aandacht als het geheime ingrediënt! Of toch niet?
Daar gaat het mis met het rekensommetje.
Het lijkt een geweldige manier om verloren tijd in te halen, maar 3,5 uur Quality Time is NIET hetzelfde als 7 keer een half uur contact. Rekenkundig wel, maar het heeft niet dezelfde impact.
Stel dat je wel elke dag die 30 minuten (of voor mijn part 10 minuten) aan je kinderen zou besteden. Stel je hebt ècht even die onverdeelde aandacht voor wat hen bezighoudt. Je ziet wat ze doen, hebt interesse, je reageert erop en bent er voor ze. Dan merk je misschien een keer een verdrietig stemmetje of een sip gezicht op. Je hoort een verhaal over gevallen zijn, natgeregend zijn, slechte cijfers of die vervelende opmerking, die zo hard aankwam. Omdat jij er op dat moment bent kun je luisteren, een knuffel of een aai over het bolletje geven en dan is het weer goed.
Tijdens het leuke uitje komen deze dingen misschien ter sprake, maar grote kans van niet (want het is nu juist zo gezellig). En ook al krijg je alles te horen, je kunt in 3,5 uur niet in een keer al die aaien over het bolletje geven.
Vergelijk het met het verwarmen van je huis. Je moet de verwarming elke dag aanzetten, je kunt niet alleen in het weekend de thermostaat op 30 graden zetten. Onze behoefte aan echt gezien worden werkt net zo. Aandacht krijgen tijdens Quality Time telt als één keer flink de verwarming aanzetten. Terwijl elke dag 10 minuten echt gezien worden, als 7 keer ‘verwarmd’ voelt.
Ik ben zeker niet anti Quality Time! Ik vind het heel waardevol om tijd apart te zetten en gezellige uitjes met elkaar te plannen. Maar ik hoop dat we niet onderschatten wat een momentje onverdeelde aandacht kan betekenen.Een ogenblik echt gezien/gehoord worden kan meer indruk maken dan een heleboel leuke dagjes uit bij elkaar….
